Paweł Reszka "Czarni"

 

Paweł Reszka, autor bestsellerowego cyklu o lekarzach „Mali Bogowie” tym razem wszedł w środowisko księży, żeby zobaczyć od środka, co tak naprawdę sprawia, że kapłani popadają w największe patologie i prowadzą niemoralne życie. W ramach reporterskiego eksperymentu założył sutannę, żeby poczuć, jaką reakcję wywołuje koloratka w czasach, gdy Kościół coraz częściej jest synonimem grzechu.
Każda plebania wieczorem wygląda smutno. Każdy zamyka się w swoim pokoju. Cicho, bo każdy ze słuchawkami na uszach siedzi w internecie. Raczej nie czyta rozważań sławnych teologów – tego jest dość i za dnia. Wieczorem jest czas na głupie filmy, pornografię albo alkohol. Na tym polega życie księdza, że wieczorem nie masz gdzie iść. Chyba, że masz kochankę, ale wtedy jest jeszcze gorzej. Prowadzisz podwójne życie, codziennie myślisz, żeby zrzucić sutannę.
Rozmawiałem z wikarymi, proboszczami, zakonnikami. Księżmi naukowcami z wielkich miast i prostymi prowincjonalnymi klechami. O pieniądzach, grzechu, seksie. A najczęściej o codzienności. Chciałem zobaczyć w nich nie wysłanników Pana Boga, a zwykłych ludzi – którzy mają takie same pragnienia jak i my. Słuchałem opowieści o ich miłościach, tęsknotach i czasami niewybaczalnych grzechach. Spotykałem też ludzi w księżach zakochanych i przez nich skrzywdzonych. W końcu w ramach reporterskiego eksperymentu sam założyłem sutannę. Chciałem popatrzeć na świat oczami duchownego.

źródło opisu i okładki: czerwoneiczarne.pl

Moja opinia:

Reportaż Pawła Reszki, dotyczący polskiego kleru, leżał w domu od paru miesięcy.
Nie był to mój zakup, gdyż tematyka, jak sądziłam, nie zainteresowałaby mnie.
Osoba, która nabyła tą książkę mocno ją krytykowała.
Byłam ciekawa, czy będę miała podobne zdanie…
Jakie wrażenie wywarli na mnie „Czarni” autorstwa Pawła Reszki?
Zapraszam do zapoznania się z moją opinią…
 
„Czarni” to pejoratywne określenie księży.
Paweł Reszka stara się pokazać różnorodność tego środowiska.
W swoim reportażu, zamieszcza rozmowy z wieloma mężczyznami w sutannie.
Wśród bohaterów znajdziemy ludzi w różnym wieku, z różnym stażem posługi, pochodzących z różnych środowisk, mających różną motywację do służenia bogu.
Panowie udzielający wywiadów, mają również bardzo zróżnicowane podejście do wiary jako takiej, do wiernych z którymi się stykają, oraz do samej instytucji kościoła.
Poznajemy księży, ale i zakonników.
Czytamy wypowiedzi ludzi „świeżych” w zawodzie, jak i tych doświadczonych.
Autor przekazuje nam informacje na temat tego jak zmieniał się przez lata „profil” kandydata do seminarium/zakonu.
Rozmówcy Pawła Reszki wypowiadają się odnośnie mitów, dotyczących własnej profesji, takich jak np. posiadanie drogiego auta.
Biorąc tą książkę do ręki, dowiecie się:
Co księża robią z pieniędzmi?
Jakie mają układy z kobietami?
Co sądzą o pedofilii i homoseksualizmie we własnym  środowisku?
Czy podlegają takim samym zasadom/karom względem kościoła jak osoby świeckie?
Jakie są największe wady kleru?
Jak wygląda kościelna hierarchia?
Co najczęściej kieruje kandydatami na kleryków, przy wyborze zawodu?
 
Bardzo ciekawymi fragmentami publikacji jest „Dzienniczek podrabianego księdza”, czyli wspomnienia autora o tym, jak sam założył sutannę.
Muszę przyznać, że to oryginalny i bardzo dobry pomysł na sprawienie by książka była jeszcze bardziej autentyczna.
 
Osobiście najbardziej poruszył mnie ostatni rozdział(„Kres”), traktujący o księżach emerytach.
 
Muszę przyznać, iż Paweł Reszka pokazuje „ludzką twarz” osób duchownych i robi to w sposób wyjątkowo rzetelny.
Jego rozmówcy, piją, przeklinają, obgadują się wzajemnie, mówią bez ogródek o kościele.
To pokazuje, że przede wszystkim są… ludźmi…
 
Polecam każdemu, kto chce poznać tych ludzi i ich prawdziwe(nie zawsze pozytywne) oblicze…
 
Dla mnie „Czarni” to jeden z najlepiej napisanych polskich reportaży…